Bert Driesen Kinesist

Als ze zien dat ik het gezien heb, kijken ze allebei nogal betrapt. kinesist eine. Noortje bloost. ‘We hebben gewed hoelang het zou duren. Je weet wel, tot jullie iets met elkaar kregen. En ik heb gewonnen.’Ik kan er niet eens boos om worden, zo opgelucht ben ik dat mijn vriendinnen gewoon blij voor me zijn

Jullie weten wel. Mijn zus.’ Het gelach dat uitbreekt is oorverdovend. Waarschijnlijk omdat iedereen er getuige van is geweest hoe ik erachter kwam dat dat níét zo was. Noortje haalt haar schouders op en gaat weer zitten. Ze friemelt een beetje aan haar pruik en kijkt op haar horloge. ‘Als jullie maar gelukkig zijn.

Ralf fluistert in mijn oor: ‘Ik zei het toch?’ En dat was het. Ergens halverwege de dag merk ik dat er iets mis is. kinesist eine. Eva komt gestrest de kleedkamer binnen.‘Ik ben op zoek naar Ralf. Ik kreeg verderop te horen dat hij waarschijnlijk hier was, hebben jullie hem gezien?’Alle ogen zijn ineens op mij gericht, en als ik niets zeg, neemt Nandi het woord

Maar ik geloof dat hij vandaag meet-and-greets doet in het paviljoen, naast die grote wonderlamp.’ Zo onopvallend mogelijk kijk ik op mijn telefoon naar de gezamenlijke agenda die we hebben aangemaakt.‘Hij staat bij het fotopunt naast de hamburgertent, met het tapijt. kinesist eine. Is er iets aan de hand?’ Er bekruipt me een naar gevoel

‘Hij is mijn…eh, een vriend van me, zal ik met je meelopen?’Ik weet niet of het mijn smekende blik is die de doorslag geeft, of dat het nieuws zó slecht is dat ze meteen troost wil meenemen, maar Eva knikt. ‘Misschien is dat wel handig. Kom maar mee. kinesist eine.’Eenmaal buiten neemt ze plaats achter het stuur van een golfkarretje en zo rijden we in een slakkentempo het park door, op weg naar het fotopunt

Bart Ceulemans Kinesist

Als we het fotopunt bereiken, loopt ze eerst op de beveiliger af en wisselt een paar woorden met hem, voor hij het lint oppakt en de wachtrij afsluit - kinesist eine. De kinderen in de rij slaken teleurgestelde kreten, maar als de bewaker zegt dat er al een prinses onderweg is, en het maar vijf minuten duurt, beginnen ze luid te juichen en lijken ze alweer vergeten te zijn dat ze al een uur in de rij staan voor Aladin

Ralf snapt er niets van, en laat zich door Eva mee achter het gordijn nemen. Dan kan ik niet langer wachten. Met een sprong ben ik uit het karretje en het kost me nog geen minuut om ook door het gordijn te lopen. Ralf staat met grote ogen naar Eva te kijken, die net haar zin afmaakt: ‘En natuurlijk kun je erheen, als je dat graag wil. kinesist eine.’ Ze kijkt geïrriteerd naar mij

Hij heeft een enge, lege blik in zijn ogen. Als hij me aankijkt, lijkt het wel alsof ik tranen in zijn ogen zie blinken. Zonder me iets aan te trekken van Eva, of wat zij denkt stap ik dichterbij (kinesist eine). Het kan me niet meer schelen of er in de regels staat dat je geen relatie met een collega mag hebben of niet

We hebben een relatie,’ zeg ik tegen Eva, voor ik mijn armen om Ralf heensla en hem vasthoud terwijl zijn lichaam begint te schokken. Ik laat mijn handen over zijn rug glijden en wacht tot hij weer iets rustiger ademhaalt. Als ik opkijk, zie ik dat Eva er niet meer staat.‘Kun je me vertellen wat er aan de hand is?’Het harde huilen is langzaam overgegaan in zacht gesnik.‘Het is mijn vader,’ snikt hij.

Kinesist Eke

De gevoelige jongen met tranen in zijn ogen is plotseling verdwenen. ‘Ik moet erheen,’ zegt hij star. ‘Mijn familie heeft me nodig. Eva heeft al gezegd dat ik erheen mag. Ik moet gaan.’ Als een duveltje uit een doosje komt dan ineens Eva weer tevoorschijn. kinesist eine. In haar hand heeft ze een badjas.‘Trek dit maar aan, jullie mogen door de tunnel naar de kleedkamer.’ Ze kijkt naar mij

Het lijkt me niet verstandig om hem alleen te laten gaan. kinesist eine. Kun jij met hem mee?’Daar hoef ik niet eens over na te denken maar ik kijk toch naar Ralf. ‘Wil je dat ik met je meega?’ Hij knikt alleen maar, en hangt tegen me aan als ik de badjas om hem heen drapeer

‘We gaan eerst je normale kleren aantrekken en daarna ga je me vertellen waar we heen moeten, en ga ik uitzoeken hoe we er het snelst komen.’Als we even later achter Eva aan door de tunnels lopen die alle belangrijke plekken van het park met elkaar verbinden, schrik ik van een gedachte die plots in me opkomt (kinesist eine).‘Layla! Moet zij het niet weten?’‘Zij is mijn halfzus

Terwijl Ralf zijn kostuum uittrekt en me ondertussen het adres van zijn ouderlijk huis geeft, zoek ik de snelste manier om daar te komen. Als hij zijn moeder belt komt ineens Layla binnenlopen.‘Heb jij een rijbewijs?’ is het eerste wat ze aan me vraagt en als ik knik gooit ze me een sleutel toe.

Kinesist Worden

Het is die rode.’ Dan loopt ze naar Ralf toe en trekt hem in haar armen (kinesist eine).‘Wil je mama alsjeblieft heel erg veel sterkte wensen en het mij laten weten als ik iets kan doen?’Ralf knikt.‘Wil je niet met ons mee?’ vraag ik aan haar. Layla schudt haar hoofd.‘Ik kan hier nu niet weg en zijn vader is geen familie van me

Zeg maar dat ik naar de begrafenis kom, en dat ik erg met ze meeleef. En jij natuurlijk gecondoleerd,’ zegt ze tegen Ralf. kinesist eine. Na nog een laatste knuffel loopt ze even snel de kamer uit als dat ze tevoorschijn kwam en zijn Ralf en ik weer alleen.‘Ik heb alles,’ zegt hij en steekt een tas in de lucht

Ik heb niet veel nodig. We kunnen vertrekken.’In de rode auto op de parkeerplaats waar hij heen loopt stel ik Google Maps in en vertrekken we richting Blaricum. Mijn ogen worden groter bij elke straat waar we doorheen rijden.‘Ben je stiekem echt een prins of zo? Dit zijn toch geen huizen, dit zijn kastelen - kinesist eine.’Ralf haalt zijn schouders op

Haar eerste man, een Arabier, was best rijk en hij liet haar dit huis en een hele hoop geld na. En Layla en mijn oudste zus Amira natuurlijk. Zij woont hier ook. Zij heeft mijn moeders droom in vervulling laten gaan. Huisje, boompje, beestje, weet je wel. Kleinkinderen en zo.

Kinesist Solidaris

En toen bleek ik net als mijn zussen, het uiterlijk van mijn moeder te hebben en zat ik opgescheept met een van de meest Nederlandse namen die je maar kunt bedenken.’ De tomtom roept dat we moeten afslaan. Mijn mond zakt open bij het zien van het huis waar het blikkerige stemmetje roept dat onze bestemming bereikt is.‘Nou, hou je maar vast - kinesist eine.’ Hij zwaait naar een nauwelijks zichtbare camera waarna de ijzeren poort opengaat

Ik heb echt nog nooit zoiets gezien. Overal staan bomen en rijen lantaarnpalen. Je zou makkelijk een nieuw Lang en Gelukkig Land kunnen bouwen in deze tuin - kinesist eine. En dan eindelijk duikt het huis op. Het kasteel - kinesist eine. Ralf lijkt zich een beetje te schamen als ik de auto heb geparkeerd naast de fontein